Εις άτοπον απαγωγή...

ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ

Συμβαίνει λοιπόν καμιά φορά ανεξήγητα έτσι
εκεί που ο καιρός έχει βαρύς καθίσει
αδιαφιλονίκητος πάνω στήν πόλη και πάνω
στόν πλατύ ορίζοντα ωσάν επιβήτορας
ποσότητες ενεργού σπέρματος αδειάζοντας
σε χωράφια ιπτάμενα , σε μήτρες γόνιμες
φαντασιώσεων , εκεί κατά τή δύση μιά τρύπα
ν ανοιχτεί στό στερέωμα όσο ενός εικονολάτρη
ήλιου το κεφάλι να χωρά καί πλήθος
χρώματα να εισρεύσουν στο πανοραμικό πλάνο ,
πλήθος ανεξίτηλων εντυπώσεων
μαχαίρι η βροχή να κοπεί - το αδιάκοπο νείκος-
νά θηλυκώσει στο δικό σου το χέρι μου
τα μάτια να κοιτάξουν επιτέλους πρός
τήν ίδια κατεύθυνση το ίδιο συμπαντικό σημείο
κι επάνω μας η νύχτα με φωτιές επιτήδειες
(μηδενίζοντας το σφαδάζον θηρίο) νά πέφτει
γάζα παραφίνης πρό παντός να πέφτει
παραπειστικά επάνω μας φωτιά αισιόδοξη

Άπό το βιβλίο του Χρήστου Ντάντου "Ο Σκιέρ των σκιών"